चार ओळीत हे आयुष्य मांडतांना, मी माझं मीपणच विसरून गेलो..
शेवटची ओळ येता येता कुठेतरी, मी पुर्णपणे तुझाच होऊन गेलो!
!—continuous>
शुक्रवार, १४ जानेवारी, २०११
चारोळी- २४
अश्याच एका पहाटे, एकाच फ़ांदीवर गुलाबाची दोन फूलं,
गुलाबी थंडीत हवेच्या तालावर नाचत होती,
हळूच लपून मग आपल्याला बघून,
बघ आपण इथे एकटेच नाही, असं एकमेकांना सांगत होती!