चार ओळीत हे आयुष्य मांडतांना, मी माझं मीपणच विसरून गेलो..
शेवटची ओळ येता येता कुठेतरी, मी पुर्णपणे तुझाच होऊन गेलो!

शुक्रवार, १४ जानेवारी, २०११

 चारोळी- २४

अश्याच एका पहाटे, एकाच फ़ांदीवर गुलाबाची दोन फूलं,
गुलाबी थंडीत हवेच्या तालावर नाचत होती, 
हळूच लपून मग आपल्याला बघून,
बघ आपण इथे एकटेच नाही, असं एकमेकांना सांगत होती!


Next previous home