चारोळी- १५

काट्यात गुंतलेल्या ओढणीच्या बहाण्याने,

ती त्याला तिरकस नजरेने लपून बघत होती,

नाजूक बोटं आणि काट्यामध्ये अडकलेली ओढणी सुद्धा मग,

चोळामोळा होऊन तिच्या लाजण्याशी स्पर्धा करत होती!

चारोळी- १४

तुझ्या बोलांचा अर्थ मला,

शब्दांपेक्षा डोळ्यांवाटे स्पष्ट कळतो...
तु अशीच शांत बसून रहा,
मी असच तुझं मन वाचून घेतो.

चारोळी- १३

पाहिलं होतं बागेत मी काल,

एकाकी तू विचारमग्न असतांना...

आणि नाजूक सप्तरंगी फुलपाखराला,

बेधुंद होऊन तुझ्या भोवती बागडतांना! 

चारोळी- १२

तुला भेटण्यापुर्वी असं वाटलं होतं,
मानवी मन सर्वात चपळ असतं,
आज त्यानेही तुझ्या विचारात कैद होऊन,
मानलं की प्रेमासाठी अशक्य असं काहीच नसतं!

चारोळी- ११

ग्रिष्मात तडपलेल्या पृथ्वीला बघून
आभाळाने बेचैन होणं रास्त आहे...
कडाडलेल्या विजांसोबत पावसाचं येणं म्हणजे
कंठ फुटून त्याचं रडणं आहे! 

चारोळी- १०

एकांती पाऊलवाटेवर तुझं
माझ्या हातात हात घेऊन चालणं...
दोघे जरी आपण असलो तरी
नशिब मात्र एकच आहे ह्याची खात्री करून देणं!  

चारोळी- ९

स्वतःच असं म्हणन्यासाठी माझ्याकडे
काही राहीलच नाही आता...
माझ्या जिवंतपणाची निशाणी असणारं ह्रदय
ते ही धडकतय, फक्त तुझ्यासाठीच सदा!  

चारोळी- ८

अचानक आलेल्या या पावसात
अचानक आलेली तुझी आठवण...
घट्ट मिटलेल्या माझ्या पाणावलेल्या डोळ्यात
करून दिलेल्या मधूर क्षणांची तु साठवण!

चारोळी- ७

आरशाने माझ्याकडे एक तक्रार केली,
म्हणाला आजकाल ती स्वतःकडे बघूनच लाजते,
आणि ती म्हणते इश्श.. स्वतःच कुठे?
डोळे माझे असतात, पण नजर मात्र तुझीच असते!

चारोळी- ६

खेळ हा दोन नशिबांचा,
इथे अगदी निराळाच आहे...
दोघांची हार, नाहितर दोघांचीही जीत,
हाच ह्या खेळाचा एकुलता नियम आहे!

  

चारोळी- ५

हळूच आणि मधाळ तिचं बोलणं,
वेड लावून जातं तिचं गोड हसणं,
कुठेतरी माझच नशिब चांगलं आहे,
हेच तिचं माझ्या आयुष्यात येऊन सांगण!  

चारोळी- ४

इवलसं ह्रदय आहे ग तुझं,

पण त्यात अनंत प्रेम सामावलेलं

जनू काही पहिल्या पावसाच्या एका थेंबातच
वेड्या चातकाने अख्ख आयुष्य जगलेलं

चारोळी- ३

न बोलताही ती,
बरच काही बोलून गेली,

घनदाट या काटेरी वनात,

एक पाऊलवाट दाखवून गेली..

चारोळी- २

इथे प्रत्येक नशिबाच्या वाटा
एकमेकांशी अश्या जुडलेल्या असतात,
अस्ताव्यस्त पसरलेल्या या चांदण्यांच्या गर्दीत,
जशी आकर्षक नक्षत्र लपलेली असतात.

चारोळी- १

बंद घरात बंद तो चिमणा,

काचेच्या खिडकीवर झडपा मारत होता...

प्रेमासाठी आसुसलेला तो
स्वत्ताची रक्तबंबाळ चोचही विसरत होता.